Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nos vero, inquit ille; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. At iam decimum annum in spelunca iacet. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Itaque his sapiens semper vacabit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Efficiens dici potest.Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere

Ita nemo beato beatior. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tu quidem reddes; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Beatus sibi videtur esse moriens.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *