Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. An haec ab eo non dicuntur? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

 

Id Sextilius factum negabat

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *